Перашум каласісты Адшумеў на палёх, Восень сьцелецца лістам На ягоднік, на мох. Палажыла матуля Ў торбу мне сухары, Зь вёскі ў зрэбнай кашулі Выйшаў я да зары. I пяю, і плятуся З сэрцам – скрыпкай жывой – Па палях Беларусі З палыновай тугой. Я клянуся вам, сёлы, Што скашу злыбяду. Прынясу з сабой золак, – Безь яго не прыйду.
1936
|
|